11 miesięcy albo o poszukiwaniu drogi

Michał B. Kacprowicz

Bóg nigdy nie czyni dwa razy tego samego. Wszystko ma przypisany, właściwy sobie czas. To co zaś czyni jest doskonałe. Bóg nigdy się nie myli, nie testuje. Bóg wie! Wiatr wieje, deszcz pada, słońce świeci. Czy nam się to podoba, czy też nie. Taka jest po prostu rzeczywistość. Dlaczego zatem tak trudno pogodzić się z powyższym? Sam nie wiem. Może to kwestia pokory. Tego prawdziwego złota i bogactwa. A czym jest pokora? Pokora to nie uniżenie, ale zgoda na rzeczywistość ‒ jaka by ona nie była (a czasem serio jest wspaniała). Jak lekko jest człowiekowi, który akceptuje dany mu aktualnie obraz siebie, obraz rzeczywistości! Piszę specjalnie „dany aktualnie”, bo Ojciec kochając nas w Sobie właściwy, nieskończony sposób z miłości dawkuje nam te obrazy. Prowadząc nas za rękę, zawsze daje nam pomoc „na ten czas”. To dlatego można słuchać tej samej konferencji 10 razy i_zaokażdym razem wynieść z niej coś innego. Bądź wola Twoja! Pokój, który po tych słowach przychodzi do serca jest nieporównywalny z niczym. Zamykam oczy i śpię, ale to nie sen. To wielkie ach. Ale nie zawsze tak jest. Zwykle pierwszą reakcją na rzeczywistość jest ułuda jej kontrolowania (przynajmniej dla mnie) i nastawienie na walkę. Przecież „mam rację”. Niech się dzieje „moja wola”. Cel jest słuszny. „Na końcu wszystko będzie dobrze. Jeśli aktualnie nie jest, to znaczy, że to jeszcze nie koniec.”

Moje Łowickie

Joanna Bolimowska

Zachowanie swojej tradycji, kultury, tożsamości narodowej, w tym również przywiązanie do regionalnej tradycji i sztuki, wyrastanie w poszanowaniu do bogactwa jej dziedzictwa kulturowego, szczególnie w dobie globalizacji, jest bardzo ważne, gdyż odcięcie narodu od tradycji i od zabytków kultury narodowej, to skazanie go na zagładę.Łowickie, nazwane przez Anielę Chmielińską (etnografa, prekursorkę badań etnograficznych naszego regionu) krainą barw, może poszczycić się nie tylko barwnymi, znanymi w świecie strojami, kolorowymi wycinankami, ozdobnymi pająkami ale również mową, która wyróżnia Księżaków od najbliższych sąsiadów.Gwara łowicka określana niegdyś przez Księżaków mianem „ojczystej mowy” odchodzi dziś wozapomnienie, przeobraża się, ulega integracji z językiem ogólnopolskim. Pani Joanna Bolimowska poprzez swoje wiersze pisane gwarą próbuje pokazać to piękno rodzime, piękną „ojczystą mowę”, taką na wskroś swojską. Jest to niezmiernie ważne ioprzydatne w sytuacji, kiedy zanikające elementy kultury ludowej (dziedzictwa kulturowego) trzeba zachować dla przyszłych pokoleń.

Ludzie i czasy Środka Polski

Stanisław Cisak

Stanisław Cisak z pasją opisał życie religijne mieszkańców i zabytki sakralne.W większym stopniu scharakteryzował rolę samorządów województwa łódzkiego w warunkach przynależności do Unii Europejskiej, uwzględniając „Strategię Rozwoju Województwa Łódzkiego na lata 2004 i 2007 ‒ 2013”. Dokonał również uzupełnień materiałów w gminach ościennych, wokół geometrycznego Środka Polski ‒ Piątku. Na prośbę samorządów włączył uzupełnienia gmin: Bielaw, Bedlna, Góry Św. Małgorzaty, Krzyżanowa, Łęczycy, Piątku ioZgierza